Ա ռ օ ր յ ա

Կրթվելը ի՞նչ է: Իմ պատասխանը`  ՊԱՐՏԱԴԻՐ : Իջեցրե՞ք « նորաձև » նշաձողը: Դեռ Սովետից անգրագիտությունը իբր հաղթահարած երկրում կրթվելը [այո-այո] պարտադիր է:  Ինձ արդեն հուսահատության է հասցրել հայկական ծառայությունների մակարդակը: Բանկերի ու խոշոր հեռահաղորդակցային ընկերությւոնների հալալ կեսի զանգերի կենտրոնում ( Call center ) անգրագիտությունը համատարած է: Դա այն օղակն է, որը պետք է լինի ամենապատրաստվածը, Ընկերության Առաջին գիծը , որի հետ շփումից է հաճախորդը կայացնելու ընտրության իր որոշումը: Կամ՝ ծառայությունից օգտվել շարունակելու: Մերոնք մեծամասամբ չեն տիրապետում ոչ միայն նյութին, այլև ոլորտի բազային գիտելիքներին: Տալիս են մոլորեցնող, ոչ հավաստի տեղեկություններ: Ամենավերջին օրինակս: Մի հիան, հայտնի բանկից քարտ եմ պատվիրում: Դեռ պատրաստ չէ, բայց հավելվածում արտացոլվում է, թույլ է տալիս կցել Google PAY -ին և Apple PAY -ին: Զանգերի կենտրոնից ճշտում եմ` այս փուլում կարո՞ղ եմ օնլայն գործարք անել: - Այո: 10,000 գումար եմ փոխանցում քարտին, որը հաշվեկշռում երևում է: Մտնում եմ խանութ...

  Հայաստանում մամուլի օրը 3-4 տասնյակ պրոֆեսիոնալների օր է: Ո՛չ մի քանի հարյուր տղաների ու աղջիկների, որոնք հեռախոսով մոտենում են հարցազրույցի, ու հեռախոսը մեկնում են դինամիկի կողմից, այլ ոչ միկրոֆոնի: Բայց դա մանրուք է: Պրոֆեսիոնալ ասելով ես հասկանում եմ այն լրագրողին, որի տված արտադրանքին, մտքերին, ուժեղ չեն հակազդում այն մարդիկ, որոնք այլ կերպ են մտածում: Որովհետև առանց դրա չի լինում: Ես հիմա մի բան կասեմ, գուցե ջատագովների դուրը չգա, բայց դա իրականություն չի փոխում: Անկախ մամուլ գոյություն չունի : ԶԼՄ-ն հետևում է այն ուղղությանը, որի համար պատվիրատուն վճարում է: Ու դա վերաբերում է ամբողջ աշխարհին: Չտիրապետելով CNN -ի և Foxnews -ի գովազդատուների ցանկին, դժվար չէ կռահել, որ պահպանողական և լիբերալ հայացքներով ամերիկյան բիզնեսմենները այդ երկուսին հավասարապես չեն ֆինանսավորի: Պարզ բան․ մամուլը, իր սոցիալական նշանակությունից, առաքելությունից առաջ՝ նախ աշխատանք է, որի համար վճարում է գործատուն: Այդ պատճառով եմ ես լրագրողական աշխատանքի գնահատման հիմքում դնում ոչ այնքան ասելիքը, որքան ա...

Ալմա-Աթայի տխրահռչակ հռչակագրի մասին հայաստանյան բևեռները փոխբացառող բաներ են ասում։ Ես գնացի այդ փաստաթղթի սկզբնաղբյուր: ԿԵՏ 1 Ահա սա է։ ԱՊՀ գործադիր կոմիտեի կայքում։ Ըստ պաշտոնական փաստաթղթերի ձևաչափի՝ նախ մի քանի կետանոց պրեամբուլան է, նախաբանը, ապա բուն հայտարարությունը։ Երևի գիտեք, նախաբանը գործնականում զրոյական արժեքով տաղտկալի բառակույտ է՝ դեմոկրատական արժեքներին նվիրվածության, միջազգային իրավունքի նորմերը հարգելու և նման այլ հեքիաթների մասին։ Ահա ուրեմն այդ հիշատակվող դրույթը, որը հնչում է այսպես՝ ճանաչելով և հարգելով միմյանց տարածքային ամբողջականությունը և առկա սահմանների անխախտելիությունը՝ գրված է նախաբանում։Ոչ հայտարարությունում։ Անցնենք առաջ։ Տեսանյութը՝ այստեղ Առաջին նախագահի երկարամյա մամուլի քարտուղար և զինակից Լևոն Զուրաբյանը ասում է, որ Հայաստանը չի վավերացրել Ալմա-Աթայի հռչակագիրը, բավարարվելով Մինսկյան հռչակագիրը ստորագրռլով։ Ճիշտ է, 91թ–ի դեկտեմբերի 8-ին Մինսկում Ելցինը, Շուշկևիչը և Կրավչուկը հռչակեցին ԱՊՀ–ի ստեղծումը, սակայն նույն եռյակը այլ պետությունների հետ ըն...

  Մեղրու ճանապարհի կանխատեսումներից գլուխ հանելը հեշտ բան չի, անգամ, երբ վերլուծաբանների մի մասին ճանաչում ես, գիտես՝ ով ինչ գրիչով է գրում՝ հայկական, ռուսական, թե ամերիկյան։ Ես հիմնական թեզերը կարդում-վերլուծում եմ, գրչի ծագումը հաշվի առնում ու անցնում առաջ։ Տեսանյութը՝ այստեղ Բայց  մի կետում, առանց մեծամտության խոստովանեմ, չի ստացվում լոգիկան որսալ, ու կուզեի որակյալ բացատրություն լսել: Հարցը հետևյալն է․ ըստ վերլուծական դոկտրիններից մեկի, Հայաստանի իշխանությունը Ադրբեջանի պահանջով  բացելու է այսպես կոչված «զանգեզուրյան միջանցքը» , ստեղից դուրս է մղելու Ռուսաստանին և ճանապարհի հսկողությունը հանձնելու է Արևմուտքին՝ ի դեմս Թուրքիայի ։  Քանի որ սցենարը գոյութենական արժեք ունի,չես կարող կարդալ-անցնել։ Տեսեք․ Ադրբեջանը մի 1000 անգամ ասել է՝ կողմ եմ, թող ռուսները  վերահսկեն ճանապարհը։ Մի 2000 անգամ էլ Թուրքիան ու Ադրբեջանն են հաստատել, որ դիրքորոշումներում միասնական են։ Այսինքն՝ ստացվեց, որ Թուրքիան է՞լ է կողմ ռուսների հսկողությանը։ Ուզում եմ հասկանալ՝ ո՞նց ա դա հնար...

Տեսանյութը՝ այստեղ 35 տարի առաջ, 1990թ. հունվարի 19-ին ռուսները կոտորած սարքեցին Բաքվում. իշխանության հարց էր, Ադրբեջանը անկախությունից 5 պակաս վիճակում էր: Ազգայնական Ժողճակատը հսկողությունի դուրս էր եկել։  Զորքը լցրին, ջարդեցին, լուրը տարածվեց Սովետով մեկ, բայց կադր չկար, միայն խոսում էին։ 3 օր անց, ամսի 22-ին Մոսկվայում էի, մի միջազգային մեդիա ընկերությունից խնդրեցի այդ կադրերը։ Սրանք էլ թե` կտա՞ս Երասխի  քո նկարածը։  - Change? - Change! Ամսի 25-ին Ռոբերտ Մավիսակալյանի «15 օր» ծրագրի եթերն էր, այն ժամանակ՝ համար մեկն էր Առաջին ալիքում։ Բաքվի կոտորածի կադրերից հավաքեցի մի կարճ no comment...  դաժան տեսարաններ էին։ Հաջորդ օրը տաքսիով բարձրանում եմ ստուդիա, մեքենայում այլ ուղևորներ էլ կային (այն ժամանակ նորմալ էր)։ Երկու կին զրուցում են. -Տեսա՞ր տելեվիզրով ինչ ցույց տվին, էդ ինչ էին արել... -Հաա, շատ մեղկ էին... Սուսուփուս լսում-մտածում էի` ինչ լավ էր, որ այդ կադրերից երկար չցուցադրեցի։ 1 շաբաթ առաջ Բաքվում հայերի ցեղասպանություն էր, Սումգայիթի վերքերը` թարմ, իսկ մեր...